Na rozwój intelektualny dziecka mają wpływ nie tylko czynniki wewnętrzne, wrodzone, które dziecko dziedziczy po rodzicach, ale w dużej mierze czynniki zewnętrzne, środowiskowe, których zadaniem jest dostarczenie dziecku dużej ilości bodźców aktywizujących go do rozwoju, do ukształtowanego przez dziecko właściwego poziomu aspiracji.
Do tych czynników zaliczamy przede wszystkim środowisko rodzinne oraz szkołę. 

          Na prawidłowy przebieg procesu uczenia się i osiagane przez dzieci wyniki w szkole, duży wpływ mają rodzice. Przede wszystkim to od nich zależy poziom aspiracji dzieci, ukształtowanie właściwego stosunku do nauki szkolnej, kształtowania się motywacji dziecka do osiągnięć, rozwój zainteresowań, twórczości dziecka. 
          
          Aby dziecko uzyskiwało pozytywne wyniki w nauce szkolnej i ukształtowało właściwą postawę do osiągnięć szkolnych, konieczne jest wystąpienie w procesie wychowania kilku istotnych czynników:
-  dziecko musi mieć zaspokojone potrzeby fizjologiczne- potrzeba jedzenia, odpoczynku, snu, niedożywione dziecko, nie będzie myślało o nauce tylko o "kromce chleba", tak samo niemożność przespania się przez dziecko przynajmniej ośmiu godzin spowoduje rozkojarzenie, brak uwagi itp,

-  istotne jest także zapewnienie dziecku opieki i oparcia, miłości i przynależności- spokojna, serdeczna i bezkonfliktowa atmosfera domowa, powoduje, iż dziecko nie przeżywa napięć psychicznych, czuje się odprężone, rozlużnione, w przeciwieństwie do dzieci z rodzin, w których stale obecne są awantury, kłótnie (najczęściej są to rodziny z problemem alkoholowym) oraz z rodzin niepełnych, rozbitych,

-  stworzenie im dpowiednich warunków do nauki -  miejsce w domu, gdzie dziecko może spokojnie i w ciszy odrobić lekcje, środków – biurko  (najlepiej jak ustawione jest przy oknie, gdzie łatwy jest dostęp światła, ustawienie lampki po odpowiedniej stronie, aby dziecko nie zasłaniało sobie światła i nie psuło przez to wzroku podczas nauki wieczornej- praworęczni, lampka ustawiona po lewej stronie biurka, leworęczni, lampka ustawiona po prawej stronie), dostęp świeżego powietrza,

-  właściwy podział obowiązków domowych, aby dziecko nie było przeciążone obowiązkami, ale jednocześnie nie było od nich odsunięte, tłumaczeniem, że "ma się Ono tylko uczyć",
-  wyznaczenie określonej pory w ciągu dnia na naukę, zabawę i ich konsekwentnie przestrzeganie.
            Po przyjściu  ze szkoły dziecko powinno mieć czas na odpoczynek i zabawę (ruch na świeżym powietrzu),a dopiero potem odrabiać lekcje. W miarę dorastania czas na zabawę zostaje ograniczony na rzecz nauki, rozwijania zainteresowań i twórczości dziecka. Dziecko musi prowadzić uregulowany tryb dnia. Nie należy zostawiać odrabiania lekcji na późne godziny wieczorne, gdyż wtedy umysł dziecka jest już przeciążony i nie pracuje tak jak w ciągu dnia,

-  czuwanie rodziców nad odrobieniem przez dzieci zadań domowych, sprawdzanie ich poprawności, w razie konieczności, pomoc dziecku w nauce, co nie oznacza odrabiania zadań za dziecko, lecz umiejętne ich wyjaśnienie, 

-  właściwy stosunek rodziców do szkoły, nauczycieli, poprzez uczestnictwo w wywiadówkach, uroczystościach szkolnych, na które są zapraszani, itp.
Niekorzystne jest, jeśli dorośli wyrażają swoje negatywne opinie o nauczycielu w obecności dziecka, gdyż  nauczyciel traci wtedy u dziecka swój autorytet,

-  pozytywne nastawienie dzieci przez rodziców do szkoły, nauki, rozwijanie samodzielności, rozbudznaie zainteresowań, rozwijanie zdolności zauważonych u dziecka poprzez udział w kołach zainteresowań,
-  właściwa motywacja dzieci ze strony rodziców, która polega na wzmacnianiu poczucia jego wartości poprzez pochwały (nawet za drobne osiągnięcia) i nagrody, zachęcanie dziecka do odnoszenia sukcesów, podkreślanie jego zdolności, w znaczącym stopniu wpływa na osiągane przez nich wyniki szkolne.
Natomiast zła motywacja dziecka do zadań przed nim stawianych, wyrażająca się stwierdzeniami rodziców, iż "nie poradzisz sobie", "ty nic nie umiesz", "to ci się na pewno nie uda", "to dla ciebie za trudne" powoduje osłabienie motywacji i wycofywanie się dziecka, a często nawet rezygnację z podjęcia wykonania jakiegoś zadania, z którym poradziłby sobie bez problemu, gdyby nie złe nastawienie rodziców, które powoduje, iż dziecko rzeczywiście zaczyna wierzyć; „to  się nie uda, to jest  zbyt trudne”. Zadaniem rodziców jest zachęcanie dzieci do pokonywania trudności, nauka umiejętności postępowania w sytucji trudnych, tzn. że w życiu nie zawsze wszystko się udaje lecz możemy się o tym przekonać dopiero wtedy, kiedy spróbujemy,

-  złe w skutkach jest stawianie dziecku zbyt wysokich wymagań, często rodzice chcą, aby jego dziecko otrzymywało same piątki i szóstki. Takie postępowanie rodziców jest źródłem napięć emocjonalnych występujących u dzieci, spowodowanych niemożnością sprostania wymaganiom rodziców i jak i własnym.
Często  osiąganie dobrych  wyników jest niezależne od wysiłku i chęci samych dzieci. Przyczyną gorszych osiągnięć może być  zły stan zdrowia, czynniki dziedziczne (funkcjonowanie zmysłów, zdolności, określony temperament).

                                         Ten i wiele innych ciekawych artykułów znajdą państwo w portalu www.dla-dzieci.com.pl